Dorud
che istare zeshti ast in cheshm zakhm. tanha mayeye bad bardashti va doshmani ast. be andisheye man in bavar be zamani baz migardad ke ensanha goman mikardand avande (dalile) didan chizi ast ke az cheshmhaye ma birun miayad va be peykare ha barkhord mikonad, na partoi ke az peykare ha be cheshmane ma darun mishavad.
Duste man pendare nik, kerdare nik, goftare nik va varzesh ra faramush nakon.

Dorud bar shoma
Agar ranj keshidane yek kudake irani shoma ra bishtar biazarad ta yek kudake bigane baraye nemune arab, shoma yek iranie gohare (vaghei) hastid, bale yek janevare iranie nemune va nashayad ke nametan ra nahand adami.
Rasti va dorosti (ba sanjeye maghzeman ke nirumandtarin abzar nazde mast, dastekam aknun) , ensan budan, keshvar, shahr, khanevade, khod va ...
in rade bandi man ast. baraye nemune agar dar ayande hastarhayi hushmand ba ensanha dargir shavand va hude o rasti ba anha bashad va ensanha kajhro bashand, man suye guneye bigane ra khaham gereft.
Duste man pendare nik, kerdare nik, goftare nik va varzesh ra faramush nakon.

Dorud bar shoma.

Az in pas mikhaaham baa vaazhak haaye laatin benevisam chon dar blogspot dar jabejayie paragerafha va neshanha be sakhti barkhordam vali dar in degarguni chand sudmandi ham hast ke be negaram resid bad nist anha ra ba shoma dar mian begozaram :
samirei (khati) ke aknun be kar mibarim khod bigaane ast va maale maa nist.

samireye konuni kasti hayi daarad ke bozorgtarinash in ast ke vaazhak haye ava dar ra neminevisim ke baraaye vazhe haye no va kesaani ke taze paarsi raa faraa migirand doshvaari padid mi aavarad.

be dalile faragir va jahani budan latin no aamuzan aasaantar parsi ra yad migirand va daneshamuzan khodeman ham bekarbordane rayane va daadetaar (internet) va hamresani ba jahane birun asantar mishavad.
Albate Hamaangune ke pish az in goftam har dastaavardi hazine haayi daarad va paarizi baayad anjaam girad ke dar injaa aashkaaraa khoshnevisi be chame samirehaye shenavar (nastaligh) va shekaste shenavarand.
In raa ham afzun konam ke samire vaabaste be aavaa haa va guyesh ast va dar raastinegi samire pas az sokhan goftan va baraye paayestegi va negahdaari o andukhtane sokhanaan, aavaa ha va danesh ha padid aamade ast, pas dar in degarguni aavardane vaazhakhaye bedune kaarbord maanande h paayaane barkhi vaajhe haa va naam haa yaa kaastan az neveshtaar, baa budane aavaaye hamarz kaari naadorost ast. Be negaram be kar bordane a ba kolahak be jaye aa behtar ast vali dar inja va aknun emkanash nist.
Duste man pendare nik, kerdare nik, goftare nik va varzesh ra faramush nakon.

درود بر شما

فرهنگستان خاک بر سر زبانمان سر انجام جنبشی از خود نشان داد آن هم نادرست، برای دانش آموز ایرانی واژه نشادیسه همان اندازه نا آشناست که آمیلوپلاست، در آغاز باید پایه این کار گزاشته شود تا دانش آموز با پاره های این واژه چندتایی (مرکب) خو گرفته سپس در کنار واژه انگلیسی که زبان یکم دانش در جهان است و در این روزها با هستن پدیده ای به نام رایاتار یا داده تار (اینترنت)، دانستن آن دریایی از داده ها را پیش چشم دانش آموز خواهد گشود، این واژه چندتایی پیش آورده شود و برای کشور و هستی و بودن خود همه باید به آن ارج گزاشته و یاد گرفته و بکار بریم
Duste man pendare nik, kerdare nik, goftare nik va varzesh ra faramush nakon.

درود بر شما
یکی از بزرگترین کاستی های مردمسالاری که امروز رخ می نمایاند بد کاربری و سود جستن شماری مردم بهره گیر (فرصت خواه) از ساده انگاری مردمان و یا آنگونه که همبود (جامعه) شناسان می گویند نادانی توده مردم است به سود آرمان های خود
سردمدار کنونی مردمسالاری آمریکا در نخستین نگاه، نیمه نادان به چشم می آید، من هم گمان می کنم او از همان مردم ساده انگار است و به آنچه انجام می دهد باور هم دارد به چم اینکه امروز خوب بخوریم و بیاشامیم فردا به درک و همینکه از زغال سنگمان چند دلاری به کیسه بزنیم دی اکسید کربن اهمیتی ندارد یا در سده بیست و یکم می خواهد به گرد کشوری دیوار بکشد
ولی فراموش نکنیم که او بازرگانی کارکشته است و آرمان او هم به روشنی پول است (البته همه بازرگانان اینگونه نیستند که بدست آوردن پول به ارزشی را روا بدانند) و چه ابزاری بزرگتر از سردمداری نیرومندترین کشور جهان برای رسیدن به این آرمان، هم برای خودش و هم کشورش و چه بسا همین آرمان هم اندیشه او را دگرگون پیکر (مسخ) کرده که این کارهای سبک سرانه درست هستند، بی گمان او افزایش سرمایه کشورش را به هر ارج و ارزشی یک پیروزی می بیند مانند خوکی که در آلودگی و پهن خود به دنبال خوراک می گردد، هتا آماده است برای این آرمان در کنار چند عرب دلقک بازی در بیاورد و با شمشیر به بالا و پایین بپرد و هزاران کرور مرگ به آنها بفروشد ولی او تنها نوک بینی اش را می بیند و با پیمان گسستن های جهانی و جا تهی کردن برای چین تیشه به ریشه ابرنیروی آمریکا میزند
شاید اکنون چند دلاری از کمک های یونسکو و فلسطین و بیرون کشیدن ارتشش از سوریه و ... به ترازداری (اقتصاد) آمریکا درون شود و بیکاری و درآمد سرانه چند درسدی بهبود یابند ولی فردا با رنگ باختن هنایش (اثر) همه گیری ای به نام آمریکا، بنیان و شالوده ترازداری آنها که گمان می کنم ارز دلار باشد فرو خواهد ریخت. این همانند یارانه ای است که سردمدار نادان و سودجوی پیشین خودمان به گلوی مردم ریخت و اکنون هنایش های آن را در این کشور چپاول شده می بینیم
Duste man pendare nik, kerdare nik, goftare nik va varzesh ra faramush nakon.

اگر بتوان انسانی را در در دیلی (نقطه ای) از جایی ناپدید کرد ودر جایی دیگر دوباره بازسازی اش کرد، به چم اینکه او را در جای نخست سراسر نابود کرده و در جای دوم ریزین به ریزین (اتم به اتم) آن را با همان ویژگی ها دوباره از نو سر هم کرد. چیزی که می اندیشم به آن دورفرستادن (تله پورت) می گویند. اکنون پرسشم این است اگر انسانی که در جای یکم می میرد، در این روند درد بکشد ولی در جای دوم این درد یادش نباشد، چه می شود ؟ آیا این کار درست است یا نه؟ این درد کشیدن نه در جایی پایسته شده و نه به جایی، چیزی و یا کسی آسیبی رسانده به جز آن نخست که او هم مرده

آیا درد کشیدن یا شادی یا سهش های (احساس های) دیگر به خودی خود چمی دارند یا این هنایش (اثر) آنها بر زندگی انسان است که به آنها چم می بخشد و اگر خود زندگی دیگر چم خود را از دست بدهد پس این سهش ها دیگر چه می شوند
Duste man pendare nik, kerdare nik, goftare nik va varzesh ra faramush nakon.

افسردگی

 درود
مردمسالاری میوه جنگ نیست، این را سر و سامان کشورهای همسایه به خوبی نشان می دهد. دانه مردمسالاری باید در اندیشه مردمان جوانه بزند و در دستانشان ببالد تا در همبودگاه به بار نشیند

میوه این درخت بایستی سراسر (کاملا) رسیده باشد به چم اینکه بیشتر مردم مردمسالاری و ارج گزاشتن به دیدگاه یکدیگر را دریافته و بدان باور داشته باشند

کهن نگاره به ما آموخته که آخوند (موبد یا ...) دزد ایرانی بهتر از سرباز بیگانه است. این لغزش را دیگر هرگز نباید دوباره انجام دهیم
بیگانه ای که بخواهد آزادی را برای ما به ارمغان بیاورد با تفنگ به او خوشامد خواهیم گفت. یا خود به آن دانستگی (شعور) می رسیم و مردمسالاری، بالندگی و آزادی را برمی گزینیم و یا مادر زیستگاه ما را پست و نابود خواهد کرد به راستی و درستی
گرچه این را هم می دانم که بزرگترین دوست و خواهنده آخوندها آمریکاست، زیرا به چه بهانه دیگری آنها می توانند میلیاردها دلار جنگ افزار را به عرب های نادان بفروشند، شما به من بگویید. آمریکاییها در راه رسیدن به پول به هیچ روش و منش انسانی پایبند نیستند به ویژه با این سردمدار بازرگان خوی. کودتای 28 مرداد، کودتاهای آمریکای لاتین، جنگ ویتنام ، پلشتکاری های سازمان سیا و هزاران مورد دیگر را فرنودی بر گفته ام می دانم. البته این را هم بگویم که این سردمدار کنونی آمریکا مرا سرتاسرگیج کرده، یا او به همه بنچاک ها (سندها) دسترسی ندارد و نمی داند که آخوند ها چه ارزشی برای کشورش دارند که به دور می دانم اینگونه باشد یا به اسراییل خیلی نزدیک است و سودی خودویژه (شخصی) به او می رسانند وگر نه به او از ریشه نمی آید که برای پلشتکاری های آخوندها در دیگر کشورها و آرمانی انساندوستانه بخواهد با کشورمان جنگی راه بیندازد
در همین راستا باور دارم که اگر در هنایش (اثر) خیزش های مردمی فرمانروایی آخوندها و دین در ایران به سیج (خطر) بیفتد شاید آمریکا برای نگهداری این گنج، جنگ با ایران را آغاز کند زیرا جنگ با بیگانه مردم را یکپارچه کرده و مبارزه با کشوردار دینی ستمگر نابخرد را از نخستینگی (اولویت) آنها کنار خواهد گزاشت و این دژخیمان هم ناسازگاران با خود را آسانتر از میان بر خواهند داشت، ولی باز هم می گویم هتا با هستش (وجود) چنین نیرنگی جنگ با بیگانه تا پای جان برای خودمان و کشورمان بهتر است. مردمسالاری و آزادی را نباید در کوله پشتی سرباز بیگانه جست، زیرا او با کوله تهی می آید که پر کند و برود. آزادی را خود باید بدست آوریم به ارزش خون خود و فرزندانمان
به اندیشه ام (نظرم) همبودگاه جهانی و خورد و بازخوردهای میان کشورها هم نمونه ای بزرگتر از همبودگاه انسانی است با همان فردید ها. اگر در همبودگاه انسانی دروغ و نامردی مایه نابودی آن را فراهم خواهد آورد در همبود گاه جهانی هم چنین است و نمی توان کژروی کشور داران را در پوشش سود کشور و مردم، روا دانست، اگر بر این باور هستیم که در همبودگاه انسانی اگر باج دهیم یا دروغ بگوییم سرانجام هنایش آن به خودمان بر خواهد گشت و دامن خودمان را می گیرد در همبودگاه جهانی هم چنین است، این داستان بسیار مهم است (شوربختانه تا از سود مندی چیزی برای خود خودمان سخن نگوییم و آن را خودویژه (خصوصی یا شخصی) نکنیم، مردم آن نهاده را در نیافته، نپزیرفته و بکار نمی گیرند، کسی تنها و تنها برای لبخند یک کودک گامی برنمی دارد و حتما باید بهشت را هم برایش پیوست کنید)
من می اندیشم چنانچه این رویه اندرکنش میان کشورها که بر پایه پول و سود سالاری ساخته شده به همین چهره ادامه یابد، هوشمندی به چهره ی انسان که اکنون بر جهان فرمانرواست خیلی زودتر و زشت تر از آنچه که اندیشه اش را بکنیم از میان خواهد رفت و جایش را به گونه برتر خواهد داد
نمونه آشکار این پلیدی اسراییل است که خود هفتاد سال پیش پاریز نژاد پرستی بوده و اکنون نژاد کشی می کند (هفتاد سال پیش در کهن نگاره انسانی به چم دیروز است) یا خود، دانشمندان ایرانی را ترور می کنند و از سویی دیگران را به گناه تروریست بودن می کشند

همیشه برایم جای پرسش بود که چرا ایستار (سنت) زشت و ناهنجار پاریز (قربانی) کردن زنده و پابرجا مانده است و در این هنگامه پیشرفت و سده پیوستارها (ارتباطات) و رایاتار (اینترنت) هنوز پدری می تواند در برابر فرزند خردسالش گلوی یک هستار زنده را ببرد و خونش را برای شگون به خودرواش بزند. نابخردانه تر از این نمی شود

این درست ولی ماندگاری این ایستار براستی باید آوندی (دلیلی) ریشه ای و شایان (مهم) داشته باشد و این آوند یکی از شایانترین فردیدهای (قانون های) فرماندار بر این جهان است. پاریز کردن به چهره نمادین یادآور این فردید است . فردید آشکار است : هر چیزی که در این جهان بخواهید بدست آورید باید چیز دیگری را پاریز کنید، هرچه آرمان ارزشمندتر، پاریز گران سنگتر. اگر بخواهید در دانشگاه پزیرفته شوید باید خاب شب، خوشگزرانی در مهمانی و ... را پاریز کنید، اگر ماهیچه های بزرگ و تراشیده را خواسته باشید باید خستگی و فشار وزنه های سنگین را به جان بخرید

و آزادی، این کالای گرانبها به راستی ارزشمندترین دارایی آدمیزاد را خاستار است که همانا خون او باشد

در پایان این را افزون کنم که می توان ارزشمندی پاریز کردن را در آموزشگاهها و رسانه ها به مردمان آموزش داده و یاد آوری کرد، نیازی به کشتن جانور بی گناه در خیابان به آن شیوه زشت و زننده و ددمنشانه نیست. کاشتن یک درخت بسیار زیباتر است و پرخاشگری (خشونت) را هم در همبودگاه (جامعه) نهادینه نمی کند