درود

پیرو نوشته پیشین، اگر هستاری دستساز آدمیزاد از دیدگاه هوشمندی از او پیشی بگیرد، این هستار تازه است که بایستی بماند و اگر هستار پسمانده تر که همانا آدمیزاد باشد جای هستار نو و هوشمندتر را تنگ کند و یا سرچشمه های خوراکی ،پوشاکی و ... او را به گونه ای به کار برد که مایه نابودی او را فراهم سازد، بایستی آدمیزاد از میان برود

این همان فرنودی (منطقی) است که ما در مورد دیگر جانداران کودن تر از خود همانند چهارپایان به کار می بریم. چگونه ما این هوده (حق) راداریم که از گوشت چهارپایان خوراک درست کنیم اما هستار هوشمندتر نمی تواند بدن ما را به جای پیل (باتری) به کار بندد؟ به راستی این گونه برخورد با این زمینه، از سهش (احساس) ما ریشه می گیرد نه خرد و اینگونه است که ما دوست داریم. اما چیزی که ما دوست داریم تا گاهی که برابر با راستی و درستی و خردمندی نباشد، هیچ ارزشی ندارد و آنگونه که زیستبوم (طبیعت) برنامه ریزی کند پیش خواهد رفت و ما آدمیزادها که هستارهایی نابودگر، خودخواه، آلاینده پیرامون زیست ، کوتاه زی و در بسیاری از گاهها نادان و یاوه گو (خرافاتی) هستیم جای خود را به هستار بهتر و پیشرفته تر خواهیم داد و چه بسا آن نیز در آینده میدان را برای گونه (1)  بالاتر از خود تهی کند، این همان فرگشت (تکامل) است و همان است که برنامه ریزی شده و زیستبوم آن را فرا خواهد خواند و ابر انسان نیچه را خواهد ساخت و به درستی این هستار تازه دنباله ای بر همان فرگشتی است که آدمیزاد را از تک یاخته نخستین پدید آورد. پس اگر بخواهیم روند فرگشت را بازگو کنیم بایستی برای نمونه اینگونه باشد : تک یاخته، ماهی، دوزیست، خزنده، میمون، آدمیزاد، هستار دست ساز هوشمند و گونه های پسین آن.  بی گمان همان زیستبوم ما را برنامه ریزی کرده تا واپسین چکه خون برای پیگیری زیستن گونه خود بجنگیم و همین پایداری است که تا اینجای کار گونه برتر را ساخته و خواهد ساخت 

آرمانم این است که در راستینگی این نابودی گونه انسان نیست زیرا همانگونه که در نوشته  پیشینن بدان اشاره کردم، در بودن و بدن ما چیزی به جز همان هوش و نرم افزار ارزش ویژه ای ندارد و همه یاخته های ما برای به کار افتادن آن نرم افزار هوشمند است که ارزش دارند، پس این نابودی رویه ای (ظاهری) است و نباید انبوه (زیاد) به آن شایستگی (اهمیت) داد.
اگر برابر راستینگی (واقع) بیاندیشیم برای رسیدن به فرهیختگی (کمال) پس از ما به هستاری نیاز است که بتواند رهسپاری های بلند فرا کیهانی را تاب بیاورد، آلایندگی بسیار کمتری به پیوند (نسبت) ما داشته باشد، بسیار دیر زی تر بوده و با جایگزینی تکه های سازنده خود بتواند از مرگ پیشگیری کند زیرا که مرگ بسیار نیرو  و سرچشمه ها را تباه ساخته و هستارهای کارآزموده را نابود می کند، افسردگی و بی انگیزگی را نشناسد و بیش از ما خود را جانسپار آرمان گروهی کند و خودخواهی و پستی را هم به کناری بگزارد. به استیگان (مطمئنا) پاره ای از زمینه های یاد شده در بالا از ریشه و بنیان و از دیدگاه فلسفی ناسازی (تناقض) دارد، برای نمونه افسردگی و بی انگیزگی  با خود آگاهی در هم تنیده اند و برای پایان دادن به آنها باید از گزینه هایی همچون گوارایی (لذت) ، سرشت (غریزه) و ... یاری جست که خود پیش درآمد چالش هایی دیگر است
Duste man pendare nik, kerdare nik, goftare nik va varzesh ra faramush nakon.

----------------------------------------------------------------------------------------------------

(1) Version

درود بر شما خواننده گرامی

آغاز می کنم. در باره هوش و خود آگاهی سخن بسیار رفته است. اما نکته ای که در بسیاری از آفرینه های (آثار) نوشتاری و دیداری فرو گزار شده است، برخورد یک هستار (موجود) هوشمند با مردمان (انسان ها) و برتری جویی مردمان در برابر آن هستارها و آشکار (بدیهی) دانستن این برتری از سوی مردمان می باشد که جای بسی شگفتی دارد. این زمینه (موضوع) را با چند نمونه روشنتر می کنم، بیانگارید که با من با نمای (ظاهر) یک آدمیزاد در انجام گپ زدن هستید اما درون سر من به جای مغزی از گوشت و خون یک تراشه الکترونیکی است با کارایی همان مغز گوشتی اما نمایان نیست و در نما و آشکارا شما با یک انسان ساده و بهنجار(معمولی) سخن می گویید. اکنون دو مورد بالا را جابجا کنید اینگونه که برای نمونه انگار کنید که با یک تن که دست یا پایی دستساز دارد گپ می زنید و یا از ریشه (اصلا) آن تن (شخص) تنها یک مغز از گوشت وخون دارد و دیگر اندام های او دستساز می باشند. اکنون برخورد شما با این دو تن چگونه خواهد بود؟ به راستی آیا ناهمسانی در رفتار شما با این دو هستار و یک آدمیزاد بهنجار (معمولی) رخ خواهد داد؟ من که باور ندارم ناهمگونی ای در کار باشد. در راستینگی (واقع) این آدمیزادی که ما می شناسیم و برای او سزاها و رواهایی (حقوقی) هویدا (مشخص) در انگاره (نظر) می گیریم چیزی مگر هوش و خرد گوهره (محض) نیست ، تا آنجا که مغز هم درخوری (اهمیتی) ندارد. برآیند آنکه نرم افزار است که ارزشمند است نه سخت افزار. سخت افزار تنها پایه و زمینه ای است برای به انجام و سودمندی رساندن آرمان بنیادین که همانا هوشمندی است. با این شناساندن (وصف) اگر یک تراشه الکترونیکی که دارای خودآگاهی و خردی هم ارز یک آدمیزاد باشد و یک تن ندانسته و یا دانسته آن را به پیل الکتریکی با بیش از توان آن پیوند دهد و مایه از میان رفتن آن شود باید برابر فردید (قانون) آن کشور با وی برخورد شود، زندان برای همیشه و یا جان ستاندن (اعدام) که اینجانب به هیچ روی جان ستاندن را درست نمی دانم
Duste man pendare nik, kerdare nik, goftare nik va varzesh ra faramush nakon.
.